Opuszczony kościół św. Barbary w Bukownie to nie tylko zabytek, ale także symbol górniczej tradycji i ducha społeczności. Odkryj fascynującą historię tego miejsca, od jego świetności przez próby ratowania, aż po obecną chwilę, gdy stoi na skraju zagłady. Czy jest jeszcze szansa na odzyskanie tej perły architektury?
Historia kościoła św. Barbary w Bukownie: Powstanie, Znaczenie i Opuszczenie
Kościół św. Barbary w Bukownie, zbudowany około 1870 roku, był ważnym miejscem duchowego życia rodzin górniczych. Jego historia jest ściśle związana z kopalnią Ulisses, a patronką świątyni została święta Barbara. W latach pięćdziesiątych XX wieku zaczęły się pojawiać pęknięcia w konstrukcji, spowodowane działalnością górniczą.
W latach osiemdziesiątych pojawiły się opinie dotyczące remontu, ale były one negatywne, więc budowlę zdesakralizowano i przeznaczono do rozbiórki. Kościół jednak nie został zapomniany, a próby jego ratowania były podejmowane przez różne osoby, niestety bez powodzenia. Obecnie stoi opuszczony, ale jego architektura i historia wciąż przyciągają uwagę, stając się symbolem przemian, jakie zachodziły w regionie.
Architektura i wystrój kościoła św. Barbary. Neogotyk i unikatowe elementy
Kościół św. Barbary to przykład neogotyckiej architektury, z charakterystycznymi ostrołukowymi oknami i smukłą wieżą. Jego wystrój odzwierciedlał ducha epoki, w której powstał, łącząc elementy religijne z artystycznym pięknem. Wnętrze kościoła kryje wiele unikatowych elementów, takich jak ołtarze, witraże i freski. Niestety, wiele z nich uległo zniszczeniu wskutek braku konserwacji, co świadczy o zaniedbaniach i braku środków na utrzymanie tego zabytkowego obiektu. Użytkownicy internetowego forum „Strażnicy Czasu” odwiedzili kaplicę, dokumentując wiele elementów wyposażenia budynku. Dzięki ich zaangażowaniu udało się uratować cenne XVII-wieczne rzeźby. Na opublikowanych zdjęciach widać liny, figurki, ławki, obrazy i wiele innych przedmiotów, świadczących o bogatej historii miejsca. Mieszkańcy okolicy pamiętają o kościele do dziś, a pod figurą matki boskiej przed budynkiem stoją zapalone znicze. Monika Bogdanowska komentuje: „Brakuje tutaj chęci i wyobraźni”.
Opuszczony kościół św. Barbary. Obecny stan, próby ratowania i gotogeniczność
Obecny stan kościoła św. Barbary jest wynikiem lat zaniedbań i braku funduszy na renowację. Mury niszczeją, a wnętrze traci swój dawny blask, stając się cieniem dawnej świetności.
W 1998 roku Włodzimierz Leśniak wystąpił z inicjatywą objęcia kościoła ochroną planistyczną, ale postulat nie został uwzględniony. W 2005 roku radny Stefan Piętka próbował uratować zabytek, a w 2013 roku Małopolski Konserwator Zabytków rozpoczął postępowanie mające na celu wpisanie kościoła do rejestru zabytków, ale zostało umorzone.
W 2019 roku była Małopolska Konserwator Zabytków, Monika Bogdanowska, poruszyła temat kościoła, próbując znaleźć dla niego nową rolę, na przykład jako centrum informacji turystycznej. Niestety, po jej odejściu ze stanowiska, plany runęły. Mimo to, społeczność lokalna i miłośnicy zabytków podejmują próby ratowania tej niezwykłej budowli. Wielu turystów i fotografów odwiedza to miejsce, uznając je za jeden z najbardziej fotogenicznych obiektów w regionie, co świadczy o jego niezwykłym uroku i wartości artystycznej.
Kościół św. Barbary w kulturze i legendach Bukowna. Inspiracje i tajemnice
Opuszczony kościół św. Barbary stał się inspiracją dla wielu artystów, pisarzy i filmowców. Jego tajemnicza atmosfera i niezwykła historia stały się podstawą dla wielu opowieści i legend, które żyją w lokalnej kulturze.
Niektórzy twierdzą, że w nocy można usłyszeć dźwięki organów i śpiew, choć kościół jest opuszczony. Te i inne tajemnicze zjawiska dodają mu aurę tajemniczości i sprawiają, że jest nie tylko zabytkiem, ale także częścią folkloru regionu Bukowno.
Opuszczony kościół św. Barbary w Bukownie to więcej niż tylko zabytek. To miejsce, które łączy w sobie historię, kulturę, sztukę i tajemnicę, stając się symbolem przemian i ducha regionu. Jego opowieść jest świadectwem czasów, w których powstał, i przypomnieniem o tym, jak ważne jest zachowanie dziedzictwa dla przyszłych pokoleń.
